Gelieve TE MERKEN op dat de inhoud en de foto's op deze pagina door
Janet Ossebaard werden bijgedragen.
Auteursrecht © 2005 door Janet Ossebaard. Alle voorgebe houde rechten.
Vergunning gegeven onder Creative Commons License.

English

Wat zegt de wetenschap over graancirkels?

Om meteen maar met de deur in huis te vallen: er is wetenschappelijke onderbouwing voor een niet-menselijk fenomeen. Dit bewijs werd al eind jaren 80 verzameld door de biofysicus Dr. William Levengood van het BLT Research Team .

Hij ontdekte in eerste instantie dat de aren van sommige graanplanten geen zaden bevatten. Gefascineerd door dit vreemde verschijnsel ging hij de planten systematisch onderzoeken. In de loop der jaren publiceerde hij tal van wetenschappelijke rapporten die aantoonden dat graancirkels niet door mensenhanden konden worden gemaakt. Inmiddels is het BLT Research Team uitgebreid met meer wetenschappers uit verschillende disciplines, waaronder chemici en geologen. Ook verschillende universiteiten steunen het onderzoek van het BLT research Team.

In oktober 2000 werden, Dr. Eltjo Haselhoff's bevindingen gepubliceerd in het wetenschappelijk blad 'Physiologia Plantarum'.

Hij toonde aan dat de graancirkels die hij had onderzocht waren gevormd door elektromagnetische puntbronnen. Een voorbeeld van een elektromagnetische puntbron is een gloeilamp. Dr. Haselhoff ontdekte dit aan de hand van de afwijkingen die hij aantrof in de knopen van de graancirkelplanten. Toen hij de knopen van de genomen monsters mat, bleek dat de knopen in het centrum van de cirkels flink te zijn toegenomen in grootte. De knopen van de planten die aan de buitenkant van de cirkels hadden gegroeid waren weliswaar iets opgerekt, maar beduidend minder dan die uit het centrum. Hij ontwikkelde een computerprogramma om de knooplengte door de computer te laten berekenen (om zodoende menselijke meetfouten uit te sluiten) en liet de computer vele honderden metingen verrichten.

In de bovenste rij ziet u de knooplengte-afwijking in de graancirkel, in de onderste rij ziet u waar in de cirkels Dr. Haselhoff zijn monsters nam.

De rode staafjes in de diagrammen tonen normale, natuurlijke afwijkingen zoals die verwacht zouden mogen worden. Het is zeer duidelijk dat de afwijkingen dusdanig extreem zijn (gele staafjes), dat van een normale groeiafwijking geen sprake kan zijn...

Dr. Haselhoff vergeleek de verspreiding van de knoopverlenging (het hoogst in het centrum en steeds lager naar buiten toe) met alle mogelijke energieverspreidingspatronen die bekend zijn in de natuurkunde. Hij vond een 100% match: met de energieverspreiding van een elektromagnetische puntbron. Hierbij kunt u denken aan een peertje, een gloeilamp. Wanneer je die boven de grond hangt, zie je eveneens een verspreiding (van het licht) dat direct onder de lamp (vergelijkbaar met het centrum van de graancirkel) het sterkst is, en steeds minder fel wordt naarmate je verder naar buiten toe meet in het stralingsveld van het licht.

Een 100% match is zeldzaam in de wetenschap. De volgende conclusie kon dan ook met een gerust hart getrokken worden: de onderzochte graancirkels waren gevormd door een elektromagnetische puntbron, een lichtbol, die 4,1 meter boven de grond had gehangen op het moment dat het graan plat ging.

Zoals gezegd diende Dr. Haselhoff zijn resultaten in bij Physiologia Plantarum. Zijn werk werd 'peer-reviewed' (gecontroleerd door andere wetenschappers), correct bevonden en gepubliceerd in oktober 2000. Met zijn publicatie (en dus acceptatie door de wetenschap) is de huidige stand van zaken als volgt: Graancirkels worden niet door mensen gemaakt maar door elektromagnetische puntbronnen van onbekende herkomst.

Dit feit staat totdat het tegendeel wetenschappelijk is aangetoond!

Hoe kun je echt van nep onderscheiden?

Er zijn veel factoren waar je op kunt letten als je een graancirkel betreedt. Op mijn website onder Anomalieën heb ik een overzicht gemaakt van de vreemde dingen die men zoal in een graancirkel kan aantreffen. Dit kan variëren van opgerekte en geëxplodeerde knopen, tot vreemde substanties, sporen van hitte en verwringing van de graanplanten.

geëxplodeerd	vreemde poeders	verwrongen

In nep-formaties (in jargon 'hoax' genoemd, uit te spreken als 'hooks') worden die zaken niet gevonden. Bovendien ziet een hoax er vaak slordig uit. Als de hoax gemaakt is in een natte, regenachtige nacht, zullen er veel moddersporen gevonden worden op het platgelegde graan. Mocht u moddersporen aantreffen in een graancirkel is het natuurlijk wel belangrijk dat u zeker weet dat u als eerste de graancirkel betreedt. Als er mensen voor u zijn geweest (andere onderzoekers, toeristen of wellicht de boer van wie het veld is) kunt u geen conclusies meer verbinden aan de moddersporen...

Als u als eerste in een 'echte' formatie stapt in koolzaad, zult u gebogen stengels aantreffen in plaats van gebroken. De gele bloempjes zitten dan nog voor het overgrote deel ongeschonden aan de planten, terwijl ze in een hoax massaal van de plant gevallen zijn en de grond besmeurd is met bloempjes.

echt	hoax

Helaas is het als leek niet zo eenvoudig om met zekerheid te zeggen dat een formatie echt of een hoax is. Zoals gezegd kunt u alleen een conclusie verbinden aan moddersporen en afgevallen koolzaadbloemen wanneer u zeker weet dat u als eerste de formatie betreedt. Als u geëxplodeerde knopen aantreft is het zeker dat u in een echte formatie staat, maar als u geen enkele geëxplodeerde knoop aantreft, wil dat nog niet zeggen dat de formatie een hoax is! Als de energie waarmee de formatie gevormd werd zeer intens was, en het gewas al vrij rijp is, zult u hoogstwaarschijnlijk geëxplodeerde knopen vinden, maar als het gewas nog niet zo rijp is of de energie minder intens was, zult u hooguit opgerekte knopen vinden.

Soms bevatten sommige aren geen zaden, soms is er heel veel magnetiet te vinden, soms zijn er talrijke dode vliegen aan de aren gekleefd, soms zijn er schuin afgesneden of afgerukte planten te vinden, soms liggen er vreemde substanties. Maar dit alles is lang niet altijd het geval...

magnetiet	dode vliegen	afgesneden stengels

Het is een fabeltje dat in echte graancirkels de planten niet zijn gebroken maar bij de basis zijn gebogen. Zeker, het komt voor, (vooral in de 'vroege formaties' van de jaren tachtig en in koolzaad formaties), maar ik heb tientallen formaties gezien waarbij wetenschappelijk onderzoek uitwees dat het echte formaties betrof, maar de stengels stuk voor stuk waren gebroken.

Sommigen denken dat alleen de eenvoudige formaties echt zijn, en de zeer complexe formaties hoax. Ook dit is allang verworpen. Een goed voorbeeld was de Juliaset uit 1996, die bij het biofysisch onderzoek alle mogelijke afwijkingen vertoonde en als 'echt' uit het onderzoek naar voren kwam. Niet alleen was de Juliaset een enorme formatie, het was bovendien een fractaal: een complex en bijzonder moeilijk na te maken wiskundig figuur.

Juliaset

Er zijn ook mensen die denken dat juist alleen de complexe formaties echt zijn, en dat de eenvoudige patronen mensenwerk is. Ook dit is een mythe. Veel eenvoudige patronen zijn wetenschappelijk onderzocht en bleken als echt uit het onderzoek naar voren te komen.

En natuurlijk is het verleidelijk om een slordig ogende formatie als hoax te bestempelen, maar ook dat is niet altijd correct gebleken. En, eveneens zeer verleidelijk maar incorrect, formaties die er zeer 'menselijk' uitzien (zoals op onderstaande foto's) zijn ook vaak echt gebleken. Zo werden in de Stadskanaal-formatie van 2002 talloze blown nodes en andere anomalieën aangetroffen...

1999	2002	2002

Kortom: men dient voorzichtig te zijn bij het beoordelen van een formatie. Niets aan dit fenomeen is eenvoudig of voor de hand liggend. En hoe raar of 'zweverig' het ook mag klinken, het beste advies dat ik kan geven is in de loop der jaren het volgende gebleken: volg uw intuïtie...

Voelt de formatie waarin u staat goed? Voelt u zich goed? Wordt u er blij van? Doet het iets met u als u naar de luchtopname kijkt? Maakt uw hart als het ware een sprongetje? Zo ja, dan is de kans groot dat de formatie echt is. Nogmaals, ik weet dat het vaag overkomt, maar het is misschien wel de beste leidraad gebleken in de afgelopen (bijna) tien jaar dat ik me met dit wonderlijke fenomeen bezighoud...

Hoe ontstaan graancirkels?

Graancirkels ontstaan volgens het BLT Research Team doordat in de hogere atmosferen van de aarde (de ionosfeer) een plasmavortex ontstaat. Dit is een soort wervelende kolom van geïoniseerde (elektrisch geladen) lucht. De plasmavortex is een bekend fenomeen binnen bijvoorbeeld de natuurkunde en de meteorologie. Hij is niet met het blote oog te zien, maar wel te meten (dankzij de elektrische lading van de luchtdeeltjes). De vortex komt vanuit de ionosfeer als een draaikolk op de aarde afgesneld, sterk elektrisch en magnetisch van aard en tevens voorzien van een energie die veel lijkt op magnetronenergie: microgolven. Op het moment dat de vortex de aarde raakt, ontstaat er een graancirkel.

Natuurlijk roept deze theorie een hoop vragen op. Hoe weten we dat de vortex in de ionosfeer ontstaat? Hoe weten we dat hij elektrisch geladen en magnetisch is en microgolven bevat? En waarom ontstaan er zulke complexe figuren? Niet alle antwoorden hierop zijn bekend, maar degene die we wel weten zal ik proberen uit te leggen.

Kleine magnetietbolletjes

We weten dat de vortex in de ionosfeer ontstaat, doordat op de bodem van graancirkels vaak een abnormaal hoge concentratie magnetiet wordt gevonden. Magnetiet is magnetisch ijzer; de vorm waarin het in graancirkels wordt aangetroffen is identiek aan meteorietstof. Dit is de eerste indicatie richting ionosfeer. De tweede indicatie is de elektrische lading van de vortex: luchtdeeltjes in de ionosfeer zijn sterk elektrisch geladen. Deze elektrische lading laat duidelijke sporen achter op de grond.

Dan de volgende vraag: hoe weten we dat de plasmavortex elektrisch geladen en magnetisch is en microgolven bevat? Dat weten we doordat we sporen aantreffen in graancirkelplanten van zowel elektriciteit en magnetisme alsook van microgolven (of een energie die op microgolven lijkt).

Allereerst de elektriciteit: door middel van de Redoxtest kan men het aantal vrije radicalen meten in de cellen van graancirkelplanten. Hoe meer vrije radicalen, des te meer stress de plant heeft ondergaan. De cellen van graancirkelplanten bevatten enorm veel vrije radicalen, zo veel zelfs dat de plant eigenlijk dood had moeten zijn! Dus op het moment dat de vortex het aardoppervlak (of misschien beter gezegd: het graanveld) raakt, worden de graanplanten getroffen door hevige elektrische pulsen.

Niet alleen de vrije radicalen verraden de invloed van elektriciteit, ook de afwijkende ontkiem- en groeipatronen van graancirkelplanten wijzen in die richting. (Meer hierover onder Anomalieën ).

planten van binnen de formatie	planten van buiten de formatie

Maar er is nog een aanwijzing voor de aanwezigheid van elektriciteit. Zoals vroeger verklaard, toonde Dr. Eltjo Haselhoff's onderzoek aan dat de graancirkels die hij had onderzocht waren gevormd door elektromagnetische puntbronnen. Hij ontdekte dit aan de hand van de afwijkingen die hij aantrof in de knopen van de graancirkelplanten. De energieverdeling die hij aantrof in de door hem onderzochte graancirkels kwam 100% overeen met de energieverdeling van een elektromagnetische puntbron (zoals een gloeilamp).

Dan het magnetische karakter van de vortex: wat voor sporen laat dat achter? Wederom: de bevindingen van Dr. Haselhoff. En wederom: de hoge magnetietconcentraties. De enige verklaring voor de hoge concentraties magnetiet is dat de plasmavortex sterk magnetisch is en alle magnetiet uit de wijde omgeving in zich trekt en meesleurt richting aardoppervlak..

En tot slot de microgolven: wat voor aanwijzingen zijn hiervoor te vinden? De opgerekte en geëxplodeerde groeiknopen van de graancirkelplanten. Dit effect hebben de onderzoekers alleen kunnen imiteren door graanplanten langdurig in een magnetron te leggen. Wat er gebeurt is te vergelijken met een ei dat in een magnetron wordt gelegd. Het vocht in het ei wordt verhit door de microgolven en wordt omgezet in stoom, waardoor het uitzet. Het ei kan de druk niet lang houden en knapt uit elkaar. Het zelfde gebeurt met de graanplanten. Deze exploderen in de meest flexibele delen: de knopen. (Meer hierover onder Anomalieën ).

geëxplodeerde knopen	opgerekte en gebogen knopen

Maar... Recentelijk geologisch onderzoek van het www.bltresearch.com heeft uitgewezen dat de bodem van graancirkels een verhoogde kristallijne ordening van kleimineralen heeft. Normaliter is dit alleen te vinden in sedimentair gesteente dat honderden jaren is blootgesteld aan de enorm hoge temperaturen van de aardkern en de druk van bovenliggend gesteente. Maar als er sprake is van zulke extreem hoge temperaturen, hoe kan het dan dat de graanvelden niet in brand vliegen? Is het dan misschien zo dat de 'graancirkelenergie' weliswaar zeer heftig, maar ook zeer kortstondig toeslaat? Net lang genoeg om de formaties te maken maar te kort om brand te veroorzaken? Maar dat zou betekenen dat de formaties binnen een fractie van een seconde gevormd moeten worden, en dat is in tegenspraak met de verklaringen van ooggetuigen. Zij vertellen dat het enkele seconden duurt. Dit wordt ook bevestigd door de videobeelden die we hebben van de vorming van een complexe graanformatie.

Dus... De onderzoekers konden niets anders dan concluderen dat we hier te maken hebben met een energie die we niet kennen. Het lijkt weliswaar op microgolven, maar is van onbekende aard is en oorsprong...

Deze theorie van het BLT Research Team is de meest plausibele van dit moment. Maar het roept wel een belangrijke vraag op. De theorie kan immers geïnterpreteerd worden als een (onbekend) natuurfenomeen. Als dat het geval is, hoe kunnen dan zulke complexe figuren ontstaan? Mandala's, en zelfs menselijke figuren zoals een hartje of een kandelaar? Hierop is in mijn opinie maar één antwoord mogelijk: de plasmavortex wordt geleid/gebruikt door een intelligentie.

Alstublieft verdergaan ga naar pagina 1 en/of 2.

Janet Ossebaard is een professionele wetenschapper en een onderzoeker van de gewassencirkel die drie videodocumentaires met Bert Jansess coproduceerden. Cirkels van het Gewas in van 1996 de ", Wat ter wereld Gebeurt?"verschenen. Cirkels van het Gewas in van 1998 de ", Het Onderzoek "(met een update in 2000), en in 2001 "Contact" werd gelanceerd, welke een ebe-Toekenning als het best op ufo betrekking hebbende videodocumentaire tijdens de conferentie en filmfestival in Laughlin won, Nevada (U.S.A.).

Zij nam ook aan de productie van "Enigma van het Gat deel Silbury" (2001), een andere videodocumentaire van Bert Janssen. In de zomer van 2002, zij nam aan een onderzoekproject opgezet deel door de Universiteit van Utrecht (Nederland), het onderzoeken onlangs vormde gewassenvormingen door middel van infrarode thermografy. In het zelfde jaar, zij won de Toekenning van de Grens - samen met medeonderzoeker Bert Janssen - voor haar werk in de grenswetenschappen in Nederland. In 2004 werd zij benoemd nogmaals voor deze toekenning. Verder is zij een actief lid van DCCCS (Nederlands Centrum voor de Studies van de Cirkel van het Gewas).

Voor meer informatie over Janet Ossebaard en haar werk, gelieve te bezoeken haar homepage www.circularsite.com of door de hieronder banner te klikken.

English